เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๐๑ ขณะที่เด็กชายคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกับเพื่อนอีกสองคนกลางทุ่งนา ซึ่งไม่ห่างจากถนนชนบททุรกันดารมากนัก ..แล้วจู่ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่ง ขับมาติดหล่มอยู่ในขี้เลน ติดอยู่อย่างนั้น ..
ภายในรถมีชายสวมหมวกแบบธรรมดาคนหนึ่ง ขับมาคนเดียวและพยายามจะขับรถขึ้นจากหล่มอยู่นาน เขาและเพื่อนจึงวิ่งเข้าไปช่วยเข็น ท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง กับความพยายามอยู่นานมาก ราวร่วมชั่วโมง แถมยิ่งออกแรงเร่งเครื่องมากเท่าไหร่ ล้อรถก็ยิ่งจมเลนลึกลงไปทุกที ทุกที ..
ชายสวมหมวกก็ลงมาช่วยเข็นด้วย อยู่นาน …และในที่สุดทุกคนก็หมดแรง ต่างต้องหยุดพักกันครู่ใหญ่อยู่ตรงนั้น ..“หนูเคยเห็นคนนี้ไหม”
เสียงของชายเจ้าของรถเอ่ยถาม พร้อมทั้งยื่นแบงค์ใบละหนึ่งบาท (สมัยนั้น) ให้พวกเด็กๆ ดู เด็กชายต่างตอบกลับชายคนนั้นไปว่า ..“ เคยเห็นแต่รูปที่เงินแบงค์ แต่ไม่เคยเห็นตัวจริง”
ชายคนนั้นถอดหมวกที่สวมอยู่ออก แล้วถามกลับมาอีกว่า .“เหมือนเราไหม” ?
ในวินาทีนั้น เด็กชายทั้งสามคนตกตะลึง สักครู่ พอตั้งสติได้จึงรู้ว่า ผู้ชายที่เขาเห็นแต่งกายธรรมดาผู้ที่พวกเด็กๆ กำลังสนทนาอยู่ตรงหน้านั้นเป็นใคร ต่างก็นิ่งอึ้งและเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงกลางเลน กราบลงแทบพระบาท พระองค์
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงตรัสอย่างช้าๆ ว่า ..“ลุกขึ้น ลุกขึ้น ลุกเถอะ อย่านั่งเลย มันเลอะเห็นไหม ”หลังจากนั้นพระองค์ท่านก็ทรงมีพระอักษรใส่เศษกระดาษแผ่นเล็กๆ ให้เด็กชายแจ้งให้ช่วยนำไปเพื่อส่งให้ครูที่โรงเรียนเทศบาลเขาเต่า
เมื่อครูได้เห็นจดหมายนี้เพื่อขอแรงช่วยกันเข็นรถกันหน่อยโดยไม่ทรงแจ้งว่าคือใคร แถมกำชับพวกเด็กๆ ว่าอย่าแจ้งว่า พระองค์คือใคร ..เมื่อครูได้อ่าน ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าเป็นข้อความขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นถึงองค์เหนือหัว แต่ด้วยน้ำจิตน้ำใจแบบคนไทยที่เห็นใครเดือดร้อนก็ต้องช่วยเหลือ จึงสั่งการเกณฑ์เด็กโตๆ และอีกทั้งพวกผู้ใหญ่แถวๆ นั้นไปร่วมยี่สิบคน ช่วยกันไปเข็นรถที่ติดหล่มขอความช่วยเหลือ
.
. จนในที่สุดรถยนต์พระที่นั่งก็ขึ้นจากหล่มจนได้ ..ก่อนเสด็จฯ จากไป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ ทรงตรัสว่า ..“ขอบใจมากนะ”
เสียงนั้นยังก้องกังวานในใจของเด็กชายมาจนตลอดมาจนถึงทุกวันนี้และตลอดชีวิต ฯ.และต่อมา พวกเด็กๆ และครูต่างจึงรู้ภายหลังจากที่ทรงเสด็จพระราชดำเนินจากไปแต่เพียงลำพังอย่างเงียบๆ ว่าชายคนนั้นคือใคร …
(จากเรื่องราวครั้งหนึ่งในความทรงจำของเด็กชาย พนม ช่อจันทร์ อดีตนักเรียนชั้น ประถม ๔. โรงเรียนบ้านเขาเต่า ปี พ.ศ. ๒๕๐๑).
(เด็กชาย พนม ช่อจันทร์ คือเด็กชายตัวเล็กๆ ผู้ที่ช่วยเข็นรถในวันนั้น).
ที่ผมนำมาเล่านี้ก็เพื่อประสงค์ จะให้พวกเด็กๆ รุ่นหลังๆ ที่ทันยุคพระองค์ท่าน และไม่ทันยุครัชสมัยรัชกาล ๙ (ขณะอ่าน) ได้รู้ ได้ทราบถึงเรื่องราวของพระองค์ท่านอีกแง่มุมหนึ่ง ซึ่งบางเรื่องราวอาจได้ถูกกล่าวเล่าให้ได้ยินได้ฟังกันบ้าง แต่ก็ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ไม่ได้ถูกนำมากล่าวเล่าถึงให้รู้ ให้ได้รับทราบกัน .” เล่าไว้เพื่อให้ทราบด้วยความเคารพ ”
เพจ เรื่องเล่า ภาพเก่า ในอดีต
